Ponieważ ciągle byli brani za amerykańską metalową grupę Resurrection, postanowili zmienić szyld. Od 1992 roku funkcjonują więc jako Orphaned Land. W następnym roku nagrali swoje pierwsze demo „The Beloved's Cry”.

Dwa lata później ukazał się album „Sahara”, nagrany w następującym ustawieniu – basista Uri Zelcha, perkusista Sami Bachar, gitarzysta prowadzący Yossi Sasi, gitarzysta rytmiczny Matti Svatizky, klawiszowiec Itzik Levi i wokalista Kobi Farhi. W 1996 roku, już bez Leviego, swoją premierę miała ich druga płyta – „El Norra Alila”, zawierająca w warstwie brzmieniowej zapożyczenia z tradycji żydowskiej i arabskiej. W tekstach natomiast, dominowały przeciwstawne motywy światła i ciemności. Po wydaniu tego krążka – muzycy zamilkli na osiemnaście lat.

Pomysł reaktywacji narodził się w 2001 roku. Pretekstem była seria koncertów, a entuzjastyczne przyjęcie ze strony słuchaczy utwierdziło muzyków w przekonaniu, że warto jeszcze raz zjednoczyć siły pod szyldem Orphaned Land.

Trzy lata później wydali płytę „Mabool: The Story of the Three Sons of Seven”, nad którą prace, nomen omen, trwały w sumie aż siedem lat. Krążek jest opowieścią, a właściwie przestrogą, jakiej chcą udzielić ludzkości trzej bracia. Ludzie bowiem grzeszą, występują przeciw prawu i muszą nieuchronnie ponieść za to karę. Brzmienie tym razem zostało poszerzone o dwa jemeńskie chóry. W następnym roku ukazała się EP-ka „Ararat”, która swój tytuł zaczerpnęła od malowniczej armeńskiej góry o tym samej nazwie.

Na kolejną płytę długogrającą trzeba było czekać aż pięć lat, gdy swoją premierę miał krążek „The Never Ending Way of ORWarriOR”. Tytułowy „ORWarriOR” oznacza Wojownika Światłości, a teksty są koncepcyjną opowieścią o wiecznej walce dobra ze złem. Gościnnie na klawiszach zagrał Steven Wilson z Porcupine Tree, także odpowiadający za cały miksering materiału. Pierwszym singlem z płyty wybrano utwór „Sapar”. Dodatkowo, ze strony formacji można było za darmo pobrać dwie kolejne kompozycje – „Vayehi OR” i „Disciples of the Sacred Oath II”.